کد مطلب:36540 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:196

این نكته مربوط به محققان است. اما البته كار مقلدان از این حیث آسانتر است. یكی از معانی توكل بر خدا توكل بر هدایت اوست. گفتیم كه توكل به طور كلی یعنی كار خدا را به خدا بسپاریم و در اموری كه به ما مربوط نیست به خدا تكیه و اطمینان داشته باشیم. توكل به معنای رها كردن كارهای بشری و امید بستن به خدا در این امور و یا كاهلی و تنبلی نیست. اگر پیچی را كه باید سفت بست، شل رها كنیم، بندی را كه باید محكم كرد، باز بگذاریم و اسم آن را توكل بگذاریم، معلوم می شود

[صفحه 56]

كه معنای توكل را نفهمیده ایم. اموری وجود دارد كه خدایی است، بشر از عهده ی انجام آنها برنمی آید و یا انجامشان از او خواسته نشده است، در چنین مسائلی باید در شعاع نور الهی حركت كرد. نبوت در این عالم از همین قبیل است. توكل در اینجا تعبیر دقیقتری از تقلید است. اگر كسی به هدایت انبیای الهی تكیه كند این همان تقلید متوكلانه خواهد بود. ابتدا از روی تقلید چند گامی می رود، بعد رفته رفته روشنایی برای او حاصل خواهد شد:

چند گاهش گام آهو در خورست
بعد از آن خود ناف آهو رهبر است

(مثنوی، دفتر دوم، بیت 162)

صفحه 56.